İnsan okudu...
İnsan çalıştı...
İnsan evlendi...
İnsan çocuk yapıp yetiştirdi...
İnsan öldü...
Toplumların daima kendi içerisinde değer yargıları bulunur.
Bu değer yargıları içinde;
İyi bir eğitim almak önemlidir. Mutlaka kişi ''üniversite mezunu olsun, kolejde okusun!'' mantığı kişinin temel değer mekanizmasından biridir. Halbuki insana en az değer veren ve böylesine yozlaşmış bir ülkede alınan eğitimin kişiyi değerli olacağını sanmak oldukça ilginçtir.
Okul mu bitti? E artık onun yerine başka bir şey koymak gerekiyor. Malum boş kalmasın hayatlarımız. Çünkü sistem bu şekilde ekmeğini kazanıyor. ''İşi olsun, çalışsın!'' mantığı bir başka değer mekanizmamızdır. Burada önemli olan şey aslında çalışması değildir. Tamamen duygusaldır işler. (Paradır) Her şey bir kağıt parçası etrafında dönmektedir. İnsanlar aslında işe değil, cüzdanının ne kadar kalın olduğuna dikkat eder.
İşi de kurduk... Biter mi? Hayır daha yeni başladık. Şimdi sırada eş bulmamız gerekiyor. Hayatını bir başkasının üzerine kuracağın birini bulman lazım. Oldukça önemli sonuçta, kaporta sağlam olmalı. Çürük aldın mı yandın. Değerlerimize ters çünkü. Aman ''çalışan olsun, gönlü iyi olsun (kime göre iyi?), ha bir de vefalı olsun...'' Bu işler siparişle oluyor çünkü. Sanki manavdan bir kilo elma alıyoruz. İnsanları tanımadan bilmeden sadece değer yargılarımıza göre kategorize edip, onları satın almaya çalışıyoruz.
Ohh biraz para, biraz eğitim derken eşi de bulduk... Dur bakalım nereye? Soyunu devam ettirmen lazım. Hemen çocuk yapalım ve sistemin bir sonraki evresine geçelim... Çocuk yaptık... Tebrikler, artık kendinden daha fazla değer verdiğin ve canından çok sevdiğin birini üçüncü sınıf bir ülkede yaşatıyorsun. Hemen plaketi hazırlatıyorum.
Eee şimdi nolcak? Doğduk, okuduk, çalıştık, evlendik, çocuğu da yaptık...
Ne olacak şimdi?
Öncelikle tebrik ederim.
Sistem içerisindeki bütün etapları başarıyla atladın...
Artık özgürsün...
Özgürsün dediysem yanlış anlama.
Sadece zincirlerini gevşetiyor sistem.
Bugüne kadar hep değer yargıların uğruna ilerledin.
Hatta kabul et,
Bu zamana kadar hep bir şeylerin parçası oldun.
Ama artık etap kalmadı sistemde,
sen sistemin aktif bir parçası değilsin.
Tam da bu noktada zor olan başlar.
Çünkü bağlı olduğun sistemin seninle işi bitmiştir.
Gençliğini, enerjini, düşüncelerini, hayata olan bakışını...
Her şeyini bir bir kullanmıştır.
Ama üzülme.
Asla üzülmeni istemem...
Çünkü sen bir insansın, değil mi?
Değer mekanizmalarımız var bizim, sıkıntı yok!
Ne de olsa sistemin bize bahşettiği en büyük olgu buydu.
Bunun vaadiyle yola çıktık sonuçta.
Unutmadan şunu da belirteyim,
Senin değer mekanizman sadece kendini kandırmak üzerine kuruluydu.
Sıkma canını...
Belki başka bir hayatta daha iyisini yaparsın.
Unutma ki;
Sen sadece
toplumda erimiş bir bireysin.
Tıpkı diğerleri gibi.
Yazımı Etkileyen Noktalar:
- Müzik: Lucifer - Unforgiven (Piano Cover/Metallica)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder